آشنایی با رویکردهای نوین در علوم مختلف، بیش از هر زمان دیگری احساس می شود و این ضرورت در تخصص های مربوط به مدیریت به عنوان سکان تحول اداری و سازمانی، محسوس تر است. در دو دهه اخیر، شاهد بروز و ظهور بي وقفه تعداد زیادی ابزارها و تکنیک هاي مدیریتي مانند برنامه ریزي استراتژیک، مدیریت دانش، مهندسي مجدد، ایزو، مدیریت ارتباط با مشتری، برنامه ریزی منابع سازمان و ... در حوزه های اطلاعاتی و ارتباطی مدیریت، منابع انسانی، بازاریابی، تولید، مالی، مدیریت استراتژیک، پردازش داده ها، مدیریت تغییر و وب و شبکه های اجتماعی بوده ایم. اما ابهام و سردرگمی سطوح مختلف مدیریت سازمان ها در بکارگیری تکنیک های مدیریت چالشی جدی فرا روی سازمان ها به شمار می رود. اینکه مدیران ارشد قبل از سرمایه گذاري هاي کلان براي پیاده سازي چنین ابزارهایي، چگونه مي توانند از موفقیت آن ها اطمینان حاصل کنند، مسأله ای است که پاسخ به آن نیازمند مداقه و قلم فرسایی اساتید و نخبگان حوزه مدیریتی در کشور دارد.